Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego – Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych z dnia 26 marca 2014 r. II PK 175/2013 dopuszczalne jest umowne postanowienie o skróceniu okresu wypowiedzenia umowy o pracę dokonanego przez pracownika.

Na podstawie art. 36 § 6 Kodeksu pracy Strony mogą po dokonaniu wypowiedzenia umowy o pracę przez jedną z nich ustalić wcześniejszy termin rozwiązania umowy. Oznacza to, że nie jest możliwe wprowadzenie do umowy, w czasie jej konstruowania, klauzuli przewidującej krótszy okres wypowiedzenia. Skrócenie okresu wypowiedzenia jest bowiem możliwe dopiero po złożeniu oświadczenia woli o wypowiedzeniu umowy o pracę przez jedną z nich.

Istotne jest zaznaczenie, że umowne postanowienie o skróceniu okresu wypowiedzenia umowy o pracę dokonane przez pracownika musi być zgodne z zasadą uprzywilejowania pracownika wyrażoną w art. 18 Kodeksu pracy. Przy ocenie korzystności postanowienia dla pracownika należy wziąć pod uwagę okoliczności faktyczne danej sprawy z chwili zawarcia umowy. Postanowienia naruszające zasadę uprzywilejowania pracownika są nieważne.

Prezentowane jest jednak również stanowisko odmienne o dopuszczalności zamieszczenia w umowie o pracę klauzuli umożliwiającej, wyłącznie pracownikowi, wypowiedzenie umowy z zachowaniem krótszych okresów wypowiedzenia, jednak uznawane jest w większości za nietrafne.

Zobacz inne artykuły z grupy „Przedsiębiorca i jego pracownik” na podstronie Artykuły dla Członka Zarządu i Wspólnika.