Pierwszy kwartał 2016 roku przynosi istotne zmiany w przepisach prawa pracy i ubezpieczeń społecznych. Należą do nich: wzrost płacy minimalnej, oskładkowanie umów zlecenia  i ograniczenie w zawieraniu umów terminowych. 

Z dniem 1 stycznia 2016 roku minimalne wynagrodzenie za pracę wzrosło o 100 zł i wynosi 1.850 zł. Konsekwencją jest wzrost tych świadczeń pracowniczych, których wysokość stanowi pochodną minimalnego wynagrodzenia, przykładowo: odprawy pieniężnej dla pracownika zwalnianego z pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, dodatku za pracę w porze nocnej, kwoty wolnej od potrąceń z wynagrodzenia za pracę, którą należy pozostawić pracownikowi do dyspozycji. Co istotne, wyższa jest również minimalna podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne dla osób, które rozpoczęły prowadzenie działalności gospodarczej.

Co więcej od 22 lutego 2016 roku zaczęły obowiązywać nowe przepisy Kodeksu pracy, które wprowadzają zmiany w zasadach zawierania umów na czas określony. Odtąd okres zatrudnienia w ramach umowy na czas określony wynosi maksymalnie 33 miesiące, przy czym z jednym pracodawcą można zawrzeć nie więcej niż trzy umowy terminowe – czwarta musi być umową zawartą na czas nieokreślony. Nowelizacja przewiduje również wprowadzenie okresów wypowiedzenia umów zawartych na czas określony, które będą zrównane z okresami wypowiedzenia umowy zawartej na czas nieokreślony.

Ponadto z dniem 1 stycznia 2016 roku weszły w życie przepisy przewidujące objęcie obowiązkiem opłacania składek nowych tytułów do ubezpieczeń. W szczególności zleceniobiorca, którego podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w danym miesiącu będzie niższa od kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę, jeżeli będzie spełniał warunki do objęcia obowiązkowo ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi z innych tytułów (np. z tytułu wykonywania pracy na podstawie drugiej umowy zlecenia) będzie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym również z tych innych tytułów. Zasada ta znajdzie zastosowanie również do zleceniobiorców, którzy posiadają ustalone prawo do emerytury lub renty.