W związku z pojawiającymi się informacjami prasowymi o możliwym unieważnieniu umów kredytów frankowych i przekształceniu ich w kredyt złotówkowy informujemy, że aktualnie kwestia ta nie jest uregulowana ustawowo, jak również nie pojawiło się żadne orzeczenie Sądu Najwyższego aprobujące tak daleko idący wniosek. Nie ma powodu, by obecnie zmienić zalecane postępowanie względem banków.

Otrzymujemy wiele zapytań dotyczących komentowanego w mediach wyroku sądowego, w którym stwierdzono, że konsekwencją abuzywności klauzuli walutowej może być uznanie, że to postanowienie umowne jest nieważne, a w konsekwencji, że kredyt ma charakter kredytu złotowego. Zwracam jednak uwagę, że mowa jest o jednym nieprawomocnym, pierwszoinstancyjnym wyroku Sądu Rejonowego, od którego z pewnością bank-kredytodawca będzie składał apelację.

W konsekwencji brak podstaw do uznania nieważności umów lub uznania, że zawarto umowy złotowe. Nie rekomendujemy zmiany dotychczasowej taktyki postępowania i proponujemy wciąż dochodzić nadpłaty dokonanej z tytułu stosowania przez bank spreadu walutowego oraz zwrotu ubezpieczenia niskiego wkładu, jeśli było ono opłacone w związku z zawarciem umowy. Z uwagi na fakt, iż od sierpnia 2011 r. istnieje możliwość samodzielnej spłaty franków szwajcarskich rekomendujemy dochodzenie zwrotu nadpłat związanych z nadmiernym spreadem walutowym tylko za okres do sierpnia 2011 r.

Jeśli pojawią się wystarczające argumenty jurydyczne przemawiające za możliwością uznania, że kredyt denominowany może być uznany za kredyt złotowy (w szczególności orzeczenie Sądu Najwyższego albo choćby powołany powyżej wyrok Sądu Rejonowego w dotychczasowym kształcie uprawomocni się) wówczas możliwa będzie zmiana powództwa poprzez stosowne poszerzenie albo ewentualnie wystąpienie z nowym roszczeniem. 

Zachęcam do kontaktu z kancelarią w sprawie kredytu frankowego.