Pracownik odpowiada w całości za szkody spowodowane używaniem sprzętu pracodawcy do celów prywatnych.
Pracownik ponosi pełną odpowiedzialność za szkodę, którą wyrządził pracodawcy w wyniku działania polegającego na korzystaniu ze sprzętu służbowego w celach prywatnych. Zastosowanie znajduje w tym przypadku art. 122 KP stanowiąc, że pracownik, który umyślnie wyrządził szkodę, jest obowiązany do jej naprawienia w pełnej wysokości.
Jedyną możliwością uwolnienia się od ponoszenia tej odpowiedzialności, jest wykazanie, że szkoda powstała w związku z używaniem sprzętu w celu związanym z prowadzoną przez pracodawcę działalnością gospodarczą. Udowodnienie faktu, że pracownik w dobrej wierze podejmował działania przy użyciu sprzętu służbowego w interesie i na rzecz pracodawcy mogłoby prowadzić do uznania, że jego działanie mieści się granicach ryzyka ponoszonego przez pracodawcę. Niedopuszczalne jest natomiast powoływanie się na art. 117 § 2 KP, który stanowi, że pracownik nie ponosi ryzyka związanego z działalnością pracodawcy, a w szczególności nie odpowiada za szkodą powstałą w związku z działaniem w granicach dopuszczalnego ryzyka w przypadku, gdy podjęte przez pracownika czynności są skierowanie wyłącznie w kierunku zaspokojenia własnych potrzeb.
Wykazanie, że pracownik podejmował określone czynności działając umyślnie, czyli z pełną świadomością skutków swojego postępowania w postaci powstania szkody po stronie pracodawcy również powoduje powstanie jego odpowiedzialności.
W przypadku, gdy powstanie szkody jest skutkiem używania sprzętu służbowego wyłącznie w celach prywatnych zastosowania nie znajdzie również art. 117 § 1 KP, który przewiduje udział pracodawcy w powstaniu szkody. Zgodnie z powyższym przepisem odpowiedzialność pracownika ulega zmniejszeniu w zakresie w jakim pracodawca lub inna osoba przyczyniły się do jej powstania lub zwiększenia. Nie można tu mówić o przyczynieniu się pracodawcy do powstania niekorzystnych dla niego następstw, ponieważ działania pracownika były podjęte wyłącznie w celach prywatnych, które nie były związane z prowadzoną przez pracodawcę działalnością. Obarczanie pracodawcy odpowiedzialnością za tego typu działania byłoby nieracjonalne, ponieważ pociągałoby za sobą ryzyko obciążania go skutkami świadomych nadużyć pracowników.
