Jak dotąd obowiązkiem podatkowym objęte było wnoszenie do spółek kapitałowych wkładów niepieniężnych (aportów), natomiast wniesienie wkładu pieniężnego uznawane było za czynność neutralną pod względem podatkowym. Nowelizacja ustawy o CIT, która weszła w życie 1 stycznia 2018 roku, zakłada opodatkowanie wszystkich wkładów – zarówno niepieniężnych, jak również pieniężnych. 

Dotychczas zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt. 7 ustawy o CIT przychodem był wkład niepieniężny wniesiony do spółki albo do spółdzielni, w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, np. sama nieruchomość. Po zmianie, która weszła w życie dnia 1 stycznia 2018 roku, przychodem stała się „wartość wkładu określona w statucie lub umowie spółki, a w razie ich braku wartość wkładu określona w innym dokumencie o podobnym charakterze”.

Z tego względu, że wkład wspólnika może być również pieniężny, a odniesienie do „wkładów niepieniężnych” zostało z przepisu skreślone, można wywodzić, że przychodem podlegającym opodatkowaniu jest wniesienie do spółek jakiegokolwiek wkładu, w tym również w postaci gotówki. Taki stan rzeczy prowadzić będzie do powstania przychodu po stronie wspólnika wnoszącego wkład, który będzie zobligowany do zapłaty podatku.

Wprowadzona nowelizacja wzbudziła istotne kontrowersje pośród ekspertów prawa podatkowego – dotychczas, zgodnie z powszechnym przekonaniem, u wspólnika obejmującego udziały lub akcje w zamian za wkład pieniężny nie dochodziło do powstania przychodu, bo taki sposób objęcia udziałów lub akcji jest zbliżony do zakupu udziałów lub akcji za gotówkę.

Zmiana ustawy o CIT (do podobnej zmiany nie doszło w ustawie o PIT) uważana jest przez niektórych za błąd legislacyjny, a ostateczne brzmienie przepisu za niezgodne z zamierzeniami, jakie przyświecały Ministerstwu Finansów przy tworzeniu nowelizacji. W kontekście tego pojawiają się głosy o potrzebie szybkiej zmiany przepisu i powrotu do dotychczasowej reguły, zgodnie z którą opodatkowane są tylko wkłady niepieniężne.