Z kwestią rejestracji znaku towarowego wiąże się problem przedsiębiorców, którzy działając na rynku niekiedy przez wiele lat i nie zastrzegając znaku towarowego zostają zaskoczeni działaniem konkurencji, która zaczyna działać pod podobną lub identyczną firmą. Co więcej konkurencja jako pierwsza decyduje się na rejestrację firmy jako znaku towarowego w Urzędzie Patentowym lub EUIPO. W takiej sytuacji naturalnie pojawia się pytanie o kwestię prawnej ochrony niezarejestrowanego znaku towarowego.

Zarejestrowanie firmy jako znaku towarowego w Urzędzie Patentowym RP powoduje wydanie świadectwa ochronnego na znak towarowy, w którym formalnie zostaje stwierdzone jaki znak towarowy jest chroniony, na jakim terytorium i w zakresie jakich towarów i usług, a co najważniejsze zostaje w nim przyznane prawo do znaku towarowego.  W razie ewentualnego sporu wystarczy wykazać się wspomnianym świadectwem.

Większe problemy dowodowe wiążą się z niezarejestrowanym znakiem towarowym. Pewną pomoc w ochronie niezastrzeżonego znaku towarowego stanowi art. 10 Ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, który stwierdza, że „czynem nieuczciwej konkurencji jest takie oznaczenie towarów lub usług albo jego brak, które może wprowadzić klientów w błąd co do pochodzenia, ilości, jakości, składników, sposobu wykonania, przydatności, możliwości zastosowania, naprawy, konserwacji lub innych istotnych cech towarów albo usług, a także zatajenie ryzyka, jakie wiąże się z korzystaniem z nich.” Należy zauważyć, że ustawodawca nie posługuje się pojęciem niezarejestrowanego znaku towarowego, niemniej jednak w doktrynie takie pojęcie już występuje. Jest ono efektem wykładni przepisów prawnych.

Prawo do niezarejestrowanego znaku towarowego przysługuje przedsiębiorcy, który jako pierwszy rozpoczął jego używanie, przy czym korzystanie z niego nie może być sporadyczne. Generalnie można stwierdzić, że im dłużej będzie prowadzona taka działalność, im zasięg terytorialny będzie szerszy oraz im większa będzie skala działalności tym niezarejestrowany znak towarowy będzie posiadał mocniejszą ochronę. Brak zastrzeżenia znaku towarowego w Urzędzie Patentowym i związana z tym konieczność pozywania konkurencji na podstawie art. 10 Ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji oznacza spore trudności dowodowe, gdyż koniecznym będzie wykazanie nie tylko tego od jakiego momentu czasowego rozpoczęło się faktyczne używanie znaku towarowego, ale także co do jakich towarów lub usług znak towarowy był wykorzystywany, z jaką intensywnością oraz na jakim terytorium.

W przypadku gdy nie zdoła się zgromadzić wystarczającego materiału dowodowego, Sąd może co prawda uznać prawo do niezrejestrowanego znaku towarowego, jednakże tylko co do pewnych towarów, lub nawet zawęzić je do województwa. Problemy dowodowe związane z niezarejestrowanym znakiem towarowym usuwa zastrzeżenie znaku towarowego np. w Urzędzie Patentowym. Wówczas można mieć pewność, że znak towarowy jest chroniony na całym terytorium RP, a co więcej pozwala niejako „na przyszłość” zastrzec towary i usługi które dopiero zamierza się wprowadzić do oferty.