W praktyce związanej ze znakami towarowymi niejednokrotnie zdarzają się sytuacje tzw. kradzieży firmy. Przykładowo, na rynku istnieje przedsiębiorca, który od wielu lat działa pod nazwą, która jednoznacznie kojarzy się z daną kategorią produktów, jest zatem powszechnie znana i generalnie lubiana przez konsumentów. Przedsiębiorca ten, być może z powodu niewiedzy nie zdążył zarejestrować swojej firmy jako znaku towarowego. Ten stan rzeczy postanowiła wykorzystać konkurencja, decydując się na rejestrację firmy przedsiębiorcy jako swojego znaku towarowego. Sytuację  dodatkowo pogarsza fakt, że przedsiębiorca, który nie zarejestrował swojej firmy przeoczył 3-miesięczny termin na złożenie sprzeciwu, co doprowadziło do zarejestrowania znaku towarowego przez konkurencję.

W takiej sytuacji przedsiębiorcy, którego firmę postanowiła wykorzystać konkurencja rejestrując ją jako swój znak towarowy pomocne mogą okazać się procedury o unieważnienie. Rozporządzenie w sprawie znaku towarowego UE (RZTUE) przewiduje dwa rodzaje procedur określanych mianem „postępowania w sprawie unieważnienia”. Oznacza to, że prawa właściciela znaku towarowego UE mogą wygasnąć lub też znak towarowy UE może zostać unieważniony. Różnią się one tym, że wygaśnięcie znaku towarowego posiada moc od daty złożenia wniosku, podczas gdy unieważnienie powoduje usunięcie znaków towarowych Unii Europejskiej z rejestru z mocą wsteczną.

Wygaśnięcie praw właścicielskich znaku towarowego UE może nastąpić , gdy:

• znak towarowy UE  nie jest rzeczywiście używany. Przepisy stanowią, że znak towarowy UE musi być rzeczywiście używany w Unii Europejskiej przez okres 5 lat po dokonaniu jego rejestracji. Ponadto znak powinien być w nieprzerwanym używaniu przez wyżej wymieniony okres;
• znak towarowy stał się nazwą zwyczajową stosowaną w odniesieniu do danego produktu lub usługi, podczas gdy  właściciel znaku nie podjął odpowiednich działań, by temu zapobiec;
• znak towarowy może wprowadzać w błąd, w szczególności w zakresie charakteru, jakości lub pochodzenia geograficznego towarów i usług, dla których jest zarejestrowany.

Podstawy unieważnienia znaku towarowego mogą być zarówno  bezwzględne jak i względne. Bezwzględne podstawy unieważnienia dotyczą podstaw odmowy, które zbadano z urzędu podczas procedury rejestracji. Względne podstawy unieważnienia mają zastosowanie do wcześniejszych praw, które zgodnie z obowiązującą zasadą „pierwszeństwa” są nadrzędne względem praw ze znaku towarowego UE. Znak towarowy UE możne zostać unieważniony na mocy podstawy bezwzględnej, gdy znak zarejestrowano mimo istnienia bezwzględnej podstawy odmowy (np. gdy nie posiadał on charakteru odróżniającego lub był opisowy) ale co bardziej istotne znak towarowy UE może zostać unieważniony jeśli dokonujący zgłoszenia działał w złej wierze. Dotyczy to głównie przypadków, w których zgłoszenie jest dokonywane z myślą o osiągnięciu określonych korzyści z naruszeniem prawa, a więc także w przypadku zarejestrowania jako znaku towarowego cudzej firmy.

Znak towarowy UE można unieważnić w oparciu o podstawy względne gdy występują te same przesłanki, które uzasadniają wniesienie sprzeciwu lub też jeśli w państwie członkowskim istnieją inne, wcześniejsze prawa, które uprawniają do zakazania używania danego znaku towarowego. Dotyczy to w szczególności prawa do nazwy (nazwiska), prawa do wizerunku, prawa autorskiego i prawa własności przemysłowej, takiego jak prawo do wzoru przemysłowego.

Wniosek o unieważnienie można złożyć wyłącznie wówczas, gdy znak towarowy UE został zarejestrowany w Unii Europejskiej. Zastrzeżone znaki publikowane są w Biuletynie Znaków Towarowych Unii Europejskiej (część B). Wniosek o stwierdzenie wygaśnięcia znaku towarowego oparty na twierdzeniu związanym z nieużywaniem znaku jest dopuszczalny wyłącznie wówczas, gdy znak towarowy UE, którego dotyczy wniosek, jest zarejestrowany co najmniej od pięciu lat.

Wniosek o unieważnienie może zostać złożony w każdym czasie. W przypadku gdy  właściciel wcześniejszego prawa pozwalał przez pięć kolejnych lat na używanie późniejszego znaku towarowego UE, traci prawo do złożenia wniosku o unieważnienie w oparciu o podstawy względne (jest to tak zwane ograniczenie powstałe w wyniku przyzwolenia).