Na małżonku, który dochodzi zwrotu nakładów poczynionych z własnego majątku osobistego na majątek osobisty współmałżonka lub też na majątek wspólny – ciąży obowiązek wykazania, że przedmiotowy majątek osobisty rzeczywiście posiadał, jak również, że to właśnie z tych środków poczynione zostały nakłady. Takie stanowisko przyjął Sąd Apelacyjny w Białymstoku w sprawie o sygnaturze – I ACa 889/19.

Przybliżając okoliczności faktyczne sprawy, należy w pierwszej kolejności wskazać, że powód dochodził na drodze sądowej zwrotu nakładów poczynionych na majątek osobisty pozwanej – w szczególności na dom należący wówczas do jej rodziców, w którym małżonkowie wspólnie zamieszkiwali. W czasie trwania małżeństwa stron, powód miał dysponować majątkiem osobistym w postaci darowizn otrzymanych od swojego ojca. To właśnie z tych środków miał być sfinansowany remont domu, który został w późniejszym okresie podarowany pozwanej przez rodziców.

Do nakładów poczynionych na rzecz majątku osobistego pozwanej, powód doliczył również swoją pracę, związaną z osobistym wykonywaniem prac remontowych oraz kwotę spłaconego już kredytu, zaciągniętego na remont przedmiotowej nieruchomości.

Sąd Okręgowy oddalił powództwo nie dając wiary twierdzeniom powoda, które niestety nie zostały poparte odpowiednimi dowodami. Sąd podkreślił, że dochodzenie przez powoda przedmiotowego roszczenia znajdowało oczywiście oparcie w przepisach o bezpodstawnym wzbogaceniu, jednakże na powodzie spoczywał również ciężar dowodowy z art. 6 Kodeksu Cywilnego, któremu nie sprostał.

Przedstawienie przez powoda rachunków z zakupu materiałów wykończeniowych, na których widniał on jako nabywca oraz fakt, że raty kredytu zaciągniętego na remont nieruchomości regulowane były przez powoda – nie świadczy o tym, że powód dokonywał zapłaty ze środków stanowiących jego majątek osobisty.

Natomiast nakład osobistej pracy jednego z małżonków, w wyniku której wzrosła wartość nieruchomości należącej do drugiego z małżonków – wymagał przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego. Tylko w taki sposób możliwe było ustalenie ekonomicznej wartości wykonanej pracy. Powód niestety takiego dowodu nie zgłosił.

W każdej z powyższych okoliczności Sąd nie miał możliwości ustalenia rzeczywistego charakteru poniesionych przez powoda nakładów. Rozstrzygnięcie nie mogło zostać wydane w oparciu o gołosłowne twierdzenia powoda.

W omawianej sprawie Sąd tylko ugruntował orzecznictwo w przedmiotowym zakresie. Takie postępowania nie należą do najłatwiejszych – najczęściej właśnie z uwagi na brak wystarczających dowodów, potwierdzających poniesione koszty. W takiej kwestii warto zaufać profesjonalnemu pełnomocnikowi, który rzetelnie oceni prawdopodobieństwo pozytywnego rozstrzygnięcia sporu.