Z końcem roku wskaźnik LIBOR został zastąpiony przez SARON. Co to oznacza dla frankowiczów?

Celem wyliczenia Korzyści Klienta porównana zostanie, po zakończeniu prowadzenia sprawy, w walucie PLN:   suma wartości wszystkich świadczeń Klienta na rzecz Banku obliczana od dnia zawarcia Umowy Kredytowej w przypadku, gdyby nie doszło do zlecenia sprawy naszej kancelarii i nie doszło do zawarcia ugody, sądowego stwierdzenia nieważności Umowy Kredytowej lub uznania klauzul indeksacyjnych (albo denominujących) za niedozwolone („Suma z Umowy”),  z sumą wartości wszystkich świadczeń Klienta na rzecz Banku obliczaną od dnia […]

Trybunał Sprawiedliwości: upływ terminu przedawnienia w odniesieniu do powództwa o zwrot kwot zapłaconych w ramach realizacji umowy zanim konsument poweźmie wiedzę o nieuczciwym charakterze warunku jest niezgodny z dyrektywą. 

Orzeczenia wydane zostały na kanwie sprawy dotyczącej umowy kredytu hipotetycznego denominowanego we  franku szwajcarskim  i podlegającego spłacie w euro, zawartego przez konsumenta z BNP Paribas Personal Finance. Sądy badały czy nieograniczone ryzyko kursowe ponoszone przez jedną stronę stosunku obligacyjnego należy uznać za niezgodne z unijną dyrektywą, a w konsekwencji niewiążące konsumenta.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że upływ terminu przedawnienia w odniesieniu do powództwa o zwrot kwot zapłaconych w ramach realizacji umowy zanim konsument poweźmie wiedzę o nieuczciwym charakterze warunku jest niezgodny z dyrektywą unijną.

W ubiegłym tygodniu Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej orzekł, iż: (sygn. C 189/20) Dyrektywa 93/13 chroni każdego konsumenta, a nie tylko tego, którego można uznać za dostatecznie uważnego i rozsądnego w odpowiedzi na pytania prejudycjalne Sądu Rejonowego dla Warszawy-Woli, (sygn. C 609/19) wobec konsumenta, który zawarł umowę kredytu denominowanego w walucie obcej i nie ma wiedzy w zakresie nieuczciwego charakteru warunku zawartego w umowie kredytu, nie może obowiązywać jakikolwiek termin przedawnienia w odniesieniu do zwrotu kwot zapłaconych […]

Przy stwierdzeniu nieważności umowy kredytu frankowego powstaje problem wzajemnych rozliczeń między kredytobiorcą a bankiem. Sądy orzekają o wzajemnych obowiązkach stron według teorii salda lub teorii dwóch kondykcji. Niebagatelne znaczenie dla kredytobiorców ma fakt, która z nich stanie się podstawą rozstrzygnięcia. Dzisiaj przedstawiamy charakterystykę teorii salda.

… bank powinien zwrócić ponad 59 tys. PLN i ponad 63 tys. CHF 😀 Sąd zastosował teorię dwóch kondykcji 🙂 Zapraszamy do kontaktu. https://kredyty-frankowe.blumski.pl/

Trudniejsza sytuacja sektora bankowego i utrwalające się orzecznictwo w przedmiocie nieważności umów frankowych sprawia, że sądy chętniej przychylają się do wniosków kredytobiorców i zawieszają na czas procesu spłatę rat kredytów. 

Oczekiwanie na prawomocne rozstrzygnięcie sprawy może zająć kilka lat. Instytucja zabezpieczenia umożliwia zawieszenie obowiązku spłaty kredytu na czas trwania postępowania. Postanowienie w przedmiocie zabezpieczenia pozwala również zorientować się jaki wstępny pogląd na złożone powództwo ma orzekający w sprawie sąd.

Banki w postępowaniach sądowych dotyczących kredytów frankowych podnoszą, że kredytobiorca we wniosku kredytowym podpisał oświadczenie o wyborze kredytu w walucie wymienialnej oraz świadomości ryzyka kursowego i stosowanych przez bank klauzul waloryzacyjnych. Zdaniem instytucji kredytowych kwestionowane przez kredytobiorców klauzule zostały indywidualnie uzgodnione, a kredytobiorcy należycie poinformowani, a zatem nie mogą domagać się unieważnienia umowy.

Jak doradzamy w sprawach nieruchomościowych – o tym w wywiadzie dla Magazynu Lubelskiego:

http://magazynlubelski.pl/artykuly/wywiady/775-spojrzmy-na-nieruchomosci-z-innej-perspektywy