Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że upływ terminu przedawnienia w odniesieniu do powództwa o zwrot kwot zapłaconych w ramach realizacji umowy zanim konsument poweźmie wiedzę o nieuczciwym charakterze warunku jest niezgodny z dyrektywą unijną. 

Orzeczenie wydane zostały na kanwie sprawy dotyczącej umowy kredytu hipotetycznego denominowanego we  franku szwajcarskim  i podlegającego spłacie w euro, zawartego przez konsumenta z BNP Paribas Personal Finance. Sądy badały czy nieograniczone ryzyko kursowe ponoszone przez jedną stronę stosunku obligacyjnego należy uznać za niezgodne z unijną dyrektywą, a w konsekwencji niewiążące konsumenta. W odpowiedzi na pytania prejudycjalne zadane przez sądy francuskie TSUE stwierdził, że jeżeli informacje przekazane kredytobiorcy opierają się na złożeniu, że różnica kursu pozostanie stabilna przez cały okres spłaty kredytu, to należy przyjąć, że nie spełniają wymogu przejrzystości. Zdaniem Trybunału tego rodzaju warunki obciążają konsumenta ryzykiem nieproporcjonalnym do świadczeń i kwoty otrzymanego kredytu, ponieważ stosowanie tych warunków skutkuje tym, że konsument musi długoterminowo ponieść koszt zmiany kursów walut. Ponownie wskazano, że sąd krajowy powinien zbadać, czy kwestionowane postanowienia stanowią istotny element umowy, określający jego główny przedmiot. W takim wypadku warunki mogą zostać uznane za nieuczciwe, jeżeli nie zostały sformułowane w sposób jednoznaczny.

Ponadto TSUE zwrócił uwagę, że dyrektywa w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich nie stoi na przeszkodzie przepisom krajowym przewidującym termin przedawnienia dla powództwa mającego na celu dochodzenie skutków o charakterze restytucyjnym. Jednakże zaznaczono, że termin przedawnienia nie może upływać zanim konsument dowiedział się o nieuczciwym charakterze warunku. Oznacza to możliwość dochodzenia  roszczeń z tytułu klauzul niedozwolonych starszych niż 10 lat – o ile konsument nie miał wiedzy o ich nieuczciwym charakterze.