Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wydał dziś wyrok, który może wyznaczyć linię orzeczniczą dla polskich sądów w sprawach frankowych.

Orzeczenie TSUE, jest efektem pytań prejudycjalnych, które zostały skierowane do Luksemburga przez polski sąd, rozpoznający sprawę Justyny i Kamila Dziubaków. Wytoczyli oni w 2008r. sprawę bankowi Raiffeisen, podnosząc, że w zawartej przez nich umowie kredytowej, zostały zawarte nieuczciwe warunki umowne, przewidujące zastosowanie różnic kursowych polegających na odwołaniu się do kursu kupna dla udostępniania środków i kursu sprzedaży w celu ich zwrotu.

Aktorzy sagi „kredyty frankowe” przez lata nie wychodzili ze swoich ról. Tolerowanie niejasnej sytuacji prawnej przez sądownictwo, brak działań legislacyjnych przez władze ustawodawczą, i rozmydlanie problemu przez banki pod pozorem nadciągającej katastrofy systemu bankowego – oto obraz dość niezmienny. Po latach jest nadzieja na to, że nietrwała, zmienna i – powiedzmy szczerze – często niezrozumiała linia orzecznicza w zakresie tzw. spraw frankowych wreszcie uspójni się.

KREDYTY HIPOTECZNE: ISTOTNE ZMIANY W ZASADACH UDZIELANIA.

22 lipca 2017 roku weszła w życie ustawa o kredycie hipotecznym oraz o nadzorze nad pośrednikami kredytu hipotecznego i agentami, której głównym zamierzeniem jest wzmocnienie ochrony kredytobiorców. Wprowadzono liczne zmiany związane z udzielaniem kredytów, w tym walutowych oraz możliwością wcześniejszej spłaty kredytu. Co istotne ustawa dotyczy tylko umów zawartych po jej wejściu w życie – do umów zawartych wcześniej zastosowanie znajdą przepisy dotychczasowe.

Jedną z klauzul stosowanych przez banki udzielające walutowych kredytów hipotecznych, w szczególności waloryzowanych do waluty frank szwajcarski, jest klauzula spreadu naliczanego przy wypłacie kredytu oraz przeliczaniu poszczególnych rat odsetkowo-kapitałowych. Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów uznał, że analogiczne postanowienia umowne, dające bankom swobodę w wyznaczeniu kursów waloryzacji, stanowią niedozwoloną klauzulę umowną.

Pisałem już, że zdarza mi się odpowiadać na takie pytanie. Mówię wtedy, że chętnie obsługuję przedsiębiorców (nie tylko w sporach sądowych), że zajmuję się nieruchomościami i własnością intelektualną. Czym konkretnie ? Oto konkretna próbka (najważniejsza) tego, co poza sprawami bardziej błahymi, absorbowało nas w kwietniu 2017 r.:

LISTA SPRAW DOTYCZĄCYCH NIERUCHOMOŚCI, KTÓRYMI KANCELARIA ZAJMOWAŁA SIĘ W KWIETNIU 2017 R.

W kwietniu 2017 r. kancelaria prowadziła następujące postępowania i brała udział w następujących czynnościach z dziedziny nieruchomości:

KREDYTY CHF – KLAUZULA ZMIENNEGO OPROCENTOWANIA.

Banki kredytujące zakup nieruchomości, zawierając długotrwałe umowy kredytów hipotecznych i chcąc zabezpieczyć swoje interesy związane z wieloletnią spłatą zaległości, decydują się na wprowadzenie zmiennego oprocentowania składającego się ze stałej marży i czynnika zmiennego (np. WIBORu czy LIBORu). Niektóre banki czynnik zmienny rozumiały zbyt szeroko i zbyt dowolnie, co skutkowało uznaniem niektórych klauzul za klauzule niedozwolone.

Istotne zmiany poprawiające sytuację kredytobiorców zostały przyjęte przez Sejm. Są to zmiany ważne, chociaż nie te, których oczekiwali kredytobiorcy frankowi.

Roszczenia o zwrot nadpłaconych na rzecz banków kwot przedawniają się po 10 latach. Olbrzymia część kredytów frankowych została udzielona w latach 2006-2008 – sprawdź czy Twoje roszczenia nie ulegają właśnie przedawnieniu.

Dnia 2 sierpnia 2016 roku zaprezentowano projekt przygotowanej przez Kancelarię Prezydenta tzw. „ustawy frankowej”, czyli ustawy o zasadach zwrotu niektórych należności wynikających z umów kredytu i pożyczki. Tym samym została zainicjowana procedura ustawodawcza i projekt ustawy trafił do Sejmu RP celem przeprowadzenia dalszych prac.