Duża część naszych Klientów otrzymała w ostatnich tygodniach korespondencję z sądów z pozwami kierowanymi przez banki. Jak to Panie Mecenasie, przecież to my pozwaliśmy, a banki przegrywają – o co chodzi ?

W prawie każdej prowadzonej przez nas sprawie kiedy to kredytobiorca wynajmował kredytowaną nieruchomość bank podważał jego status konsumenta. Niedawno TSUE wydał kolejny wyrok w którym potwierdził ukształtowaną już linię orzecznictwa polskich sądów powszechnych w tym aspekcie. Teza jest następująca: „Osoba, która nabyła mieszkanie pod wynajem za kredyt frankowy, nie jest osobą prowadzącą działalność gospodarczą i może pozwać bank w sprawie kredytu tak jak konsument”.

W sprawach, w których sąd rozstrzyga wprost o nieistnieniu stosunku prawnego wynikającego z umowy waloryzowanej do CHF (albo innej waluty, np. EUR) lub w oparciu o nieistnienie umowy nakazuje bankom zwrot zapłaconych rat obserwujemy obok nasilonej akcji przesyłania przez banki wezwań do zapłaty oraz niekiedy w ślad za nimi pozwów (w tym pozwów wzajemnych), o czym pisaliśmy w czerwcu równoległe mniej lub bardziej natarczywe naciski na zawarcie ugody, najczęściej z pominięciem kancelarii reprezentującej frankowicza.

TSUE już dawno orzekło o nadużyciu banków w korzystaniu z prawa zatrzymania jako bezprawne działania wymierzone przeciwko kredytobiorcom. Teraz i Sąd Najwyższy w końcu postanowił, że prawo zatrzymania w sprawach frankowych nie przysługuje, gdy bank może skorzystać z potrącenia.

W ostatnich tygodniach nasiliło się zjawisko przesyłania przez banki wezwań do zapłaty do naszych Klientów, których reprezentujemy w sprawach o ustalenie nieistnienia stosunku prawnego wynikającego z umowy kredytowej.

Postępowanie sądowe, mimo naszych początkowych oczekiwań potrafi znacznie się przedłużyć, a zwłaszcza można to zauważyć w sprawach frankowych. Jest wiele czynników, które bez względu na nasze starania wpływają na długość postępowań, m.in. ilość wpływających spraw do sądu, zgłaszanych wniosków procesowych, wniosków dowodowych, świadków, czy też przerw w pracy sędziego (np. z powodu choroby). Taki stan rzeczy, przy istniejącym roszczeniu kredytowym, które ma charakter okresowy powoduje, że mimo złożenia pozwu […]

Po trzech latach oczekiwania Sąd Najwyższy 25 kwietnia 2024 r. wyjaśnił prawne wątpliwości związane z rozstrzyganiem procesów frankowych. Nie możemy nie napisać, że orzeczenie jest w 100 % zgodne z tym, co przez te lata mówiliśmy naszym Klientom i wpisuje się całkowicie w strategię prowadzenia przez nas spraw sądowych.

Ostatnie wątpliwości prawne w sprawach frankowych są rozstrzygane na korzyść kredytobiorców. Postanowieniem z 21 marca 2024 r. Sąd Apelacyjny w Poznaniu (sygn. I ACz 2075/23) w prowadzonej przez nas sprawie zmienił postanowienie Sądu Okręgowego oddalające wniosek o zabezpieczenie polegające na wstrzymaniu obowiązku opłacania rat na czas trwania procesu sądowego.

W dniu 11 grudnia 2023 roku, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wydał orzeczenie w sprawie C-756/22 pomiędzy Bank Millennium a Arkadiuszem Szcześniakiem, które w naszej ocenie ostatecznie kończy spór dotyczący sądowej waloryzacji świadczeń banków.

Mecenas Blumski wziął udział w debacie Gazety Wyborczej, w której uczestniczyli pełnomocnicy  kredytobiorców kredytów denominowanych i indeksowanych do walut obcych (CHF i innych). Debata poruszała istotne dla  kredytobiorców zagadnienia, a mecenas w trakcie debaty mówił m.in. o: